มาฟังเรื่องเล่าบันทึกความทรงจำการร่วมปั่นใน Nich Team Race 2019 ของพันธมิตรทีมนักปั่นของเรา Team Hub ที่ส่งผู้กล้าไปร่วมด้วยเช่นเคย เรื่องราวเป็นอย่างไร มาดูกันเลยนะครับ
กม. 1-60 : ปั่นชิลจังหวะดี เข้า 1 ใน 10 แน่นอน กดแซง แรงจัด วนอ่างเก็บน้ำ 2 รอบ ไต่เนินเอารูปก็ไม่มีบ่น ร่าเริงมาก เลี้ยวผิดวนออก ออกมาเจอ staff บอก
“เฮ้ย ทำไมเร็วจัง ต้องไปวนข้างหลังก่อน”
แววเริ่มมาละ ทีมที่เราแซงมาตามทัน ตอนนั้นยังใจชื้นเพราะ คาดว่า ไม่เป็นไรวะ เอาใหม่
กม.60 – 80 : เร่งจัด หลงทาง ยางแตก สมาชิกตะคริวมา
หลังจากที่ปั่นไปเรื่อย โดยไม่ได้เอะใจ แม้มีทีมปั่นสวนมาตะโกนว่า “หลงทางป่าว” ตอนนั้นปั่นกันไป 4 ทีม ตรงแยกตะโกนไป ตรงหรือเลี้ยวพี่ เสียง คนมี GPS 2 ทีมบอกตรงพร้อมกัน ก็ไปสิครับ ปั่นไปเรื่อยๆ จนเริ่มจำได้ว่า เฮ้ย ทางนี้มันผ่านมาแล้วนี่หว่า แถมยิ่งปั่นยิ่งไม่เจอใคร เสียเวลาจอดเช็ค map กันอีกพักใหญ่ พอรู้ว่าหลงชัวร์ ก็ขอความช่วยเหลือจากทีม babici เมื่อตา Boy Supachai ส่ง location มาให้ เท่านั้นแหละ
“เชี่ย … ห่างจากตาบอย 20 โล”
ทันใดนั้น รถผมก็ยางแบน เอาดื้อๆ พี่แก่นตะคริวเริ่มมาที่ขาสักข้าง คนเปลี่ยนยางเป็น คือ เนม NaaMee Winyoowijak ผญ.คนเดียวของทีม และ คนที่มีแรงงัดยางคือ พี่แก่น จิรศักดิ์ สืบจากลา ที่นอนเป็นตะคริวไปงัดยางไป T T หลังจากนั่น ก็คือ ช่วงนรกที่สุดของทีม
เพราะ ต้องปั่นให้เร็วขึ้น แล้วรีบกลับเข้าเส้นทาง ซึ่งอาการตอนนั้นผมนี่เอาให้จบ 4 คนนี่แทบเป็นไปไม่ได้
กม.80-120 : ดราม่า : เอาให้จบ หรือ DNF ดีวะ
พี่แก่นเริ่มไม่ดีมากขึ้น จนแถวๆ กม.ที่ 100 ตามไมล์ของทีมเรา พี่แก่น ตะคริวขึ้นตึง 2 ข้าง จนลงไปนอนข้างทางต้องยืด กล้ามเนื้อ ดีที่ได้สเปรย์ของทีม qed มาช่วยให้คลายไปบ้าง พอปั่นไปสักพัก เป็นอีก
“ไม่ไหวอย่าฝืนเลยพี่เดี๋ยวเจ็บ ผมก็แค่ DNF. 3 ปีซ้อน”
เสียงน้องเปาหัวลากหลักของงานนี้ ออกแนวเซ็งๆ เล็กน้อย
สรุป ว่าพี่แก่นก็รวบรวมพลังแล้วก็ “เอามาไปต่อ” พวกเราอีก 3 คน ก็ช่วยกันทั้งผลัก ดัน นวด ประคบน้ำแข็ง ราดน้ำ ไปจนถึง check point 2 ได้ทานข้าวแล้วเว้ยยยยย ตอนนั้น 13.30 น.
กม. 120 – 175 เรียกว่า ปั่นประคับประคอง ให้เข้าพร้อมกัน 4 คนให้ได้ ซึ่งหลังจากที่ออกมาจาก check point 2 เราก็ให้กำลังใจพี่แก่นแบบให้ระยะมันดูใกล้ๆ เข้าไว้
“ลุยพี่อีก 20 โล” นิดนึงๆๆ”
พอเริ่มวนกลับเข้าเมือง ช่วงท้ายก็ยังเจออีกหลายทีมที่น่าจะปั่นไม่จบ แต่ทีมเราปีนี้ก็รอดเข้า ไปสักอันดับที่ 28 มั้ง
สุดท้ายจบลงได้ด้วยดี
ขอบคุณสมาชิกทีม Hub ที่ร่วมทางไปจนสุดทางด้วยกัน
น้องเปา ที่จัดการทุกอย่างตั้งแต่สมัคร วางแผน ประสานงาน ให้เราได้แข่งงานนี้อีกปี ไม่ dnf ละนะ
น้องเนม นักปั่นสาวคนเดียวในทีมที่เปลี่ยนยางให้และรับปากร่วมทีมอย่างรวดเร็ว
พี่แก่น ตัวละครลับที่ตอบรับร่วมทีมในวันเดินทาง ทั้งที่ไม่ได้ซ้อม แต่ก็ไปจนจบด้วยกัน โคตรใจครับ
ขอบคุณ ผู้สนับสนุนทุกท่านในการแข่งครั้งนี้
Herobike
cyclinghubthailand
NichCycling
darebike
WakeonBike
แล้วพบกันใหม่ในปีหน้ากับรายการสนุกๆ สุดดราม่ารายการนี้ครับ
ปล.ดราม่าชีวิตคนปั่น ไม่ใช่ดราม่างานแข่งนะคร้าบบบ
