เรื่องมันก็เริ่มมาจากระยะนี้ที่ฝนตกจนฉ่ำไปทั่วทั้งหัวระแหง นักปั่นใจสู้ บู๊ไม่ยอมฟ้าก็ยังคงออกปั่นตากฝนชุ่มฉ่ำกันอย่างสนุกสนาน เบิกบานหัใจไม่พุ่งปรี๊ดแถมสบายใจน้ำไม่ต้องดื่มอีกต่างหาก แต่นั่นจริงหรือไม่ ดีหรือไม่ วันนี้เราจะมาให้คำตอบกัน
การเสียของเหลวออกจากร่างกายขณะปั่นจักรยาน เกิดจากกระบวนการหลักๆสองประการได้แก่ การลดความร้อนของร่างกาย และการระบายน้ำอันได้เป็นผลของกระบวนการสันดาปพลังงาน ซึ่งน้ำที่จะถูกระบายออกก็ถูกขจัดออกมาในรูปแบบของเหงื่อบนผิวหนังนั่นเอง ซึ่งหากแปลเช่นนี้ก็จะพบว่า แม้ว่าร่างกายจะไม่ได้ร้อนขึ้นจนต้องระบายความร้อนแต่ในการออกกำลังกาย เราก็ยังเสียเหงื่อออกมาจากกระบวนการทำงานของร่างกายอยู่ดีนั่นเอง
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็แปลว่า แม้จะไม่รู้สึกกระหายน้ำ เนื่องจากเนื้อตัวชุ่มฉ่ำเกียกหน้ายันริมฝีปาก และไม่รู้สึกร้อนจนทนไม่ได้ คุณก็ยังคงเสียเหงื่อออกมาทางผิวหนังอยู่ดีนี่แหละ แน่นอนว่ามันจะน้อยกว่าปกติเพราะไม่ต้องเสียเหงื่อกับการลดอุณหภูมิของร่างกาย น้ำฝนและอากาศที่เย็นช่วยทุ่นแรงไปแล้วส่วนหนึ่ง ร่างกายจึงไม่ร้อนมากเท่าปกติ แต่ถ้าคิดว่ามีฝนตกมาแล้ว น้ำดื่มไม่ใช่ของจำเป็น ในไม่ช้า เมื่อเวลาผ่านไป อาการขาดน้ำก็จะมาเยือนอย่างน่าแงน ว่าเอ๊ะ ทำไมปั่นตากฝนซะเปียกขนาดนี้ ก็ยังขาดน้ำได้ และนี่คือความเชื่อที่ต้องปรับ และข้อควรระวังในการปั่นจักรยานหน้าฝน
การจิบน้ำระหว่างปั่นจักรยาน คือ วินัย และสิ่งที่พึงกระทำจนเป็นนิสัย ไม่ใช่รอให้หิว กระหายแล้วจึงยกจิบ ดังนั้น แม้ว่าจะปั่นตากฝนหนักขนาดไหน ก็ยังคงควรที่จะจิบน้ำตามระยะเวลาที่เหมาะสมเช่นเคย ที่สำคัญ ควรพกน้ำดื่มติดไปด้วยดังเช่นปกติ
