เรียวขานักปั่น

จักรยานสำหรับคนทั่วไป ก็คือกีฬาที่ใช้ขาเล่น ซึ่งไม่ผิดเลยแม้แต่น้อยครับ เพราะตลอดเวลาที่ปั่นจักรยานกัน ใน 1 นาที ขาสองข้างของเราๆ ท่านๆ ต้องขยับไปมานับรวมกันได้มากกว่า 160 ครั้งอย่างแน่นอน นั่นแปลว่า ที่ระยะทางประมาณ 25-30 กิโลเมตร ของการปั่นจักรยานออกกำลังกาย หนุ่มสาว ชายหญิงรักการปั่น จะขยับขารวมกันทั้งสิ้นกว่า 9,600 ครั้ง สำหรับนักปั่นระดับโปรในการแข่ง ตูร์ เดอ ฟร็องซ์ ตลอดเสตจนักปั่นเหล่านั้น ขยับขาสองข้างรวมกันได้เฉลี่ยราวๆ 25,000 ต่อวัน ลองนึกภาพ การปั่นขาไปมาวนๆๆ ถ้านับกันง่ายๆเซ็ทละ 20 ครั้งต่อข้าง ก็แปลว่าต้องทำทั้งหมด 1,250 เซ็ท ถึงจะเท่ากับที่นักปั่นระดับโลกขยับขา และนั่นหมายถึง ไม่มีแรงต้านอะไรเลยเสียด้วยสิ

อย่าแปลกใจที่หลายต่อหลายคนที่รักการออกกำลังกายจะมองว่าการปั่นจักรยาน น่าจะไม่ใช่การออกกำลังกายที่เข้าท่านัก ไหนจะเรื่องการเผาผลาญส่วนเกินที่กังวลว่า เอ๊ะ จะเผาได้แต่ขาหรือไม่นะ? แล้วพุงพลุ้ย ท้องแขน ล่ะจะยังคงเด้งดึ๋งดั๋งหรือเปล่า หรือจะไปจนค่านิยมที่จะเรียกว่าผิดก็คงไม่แรงไปนัก ที่มองว่า “ปั่นจักรยานจะขาใหญ่” เพราะอาจจะไม่ได้เข้าใจเบื้องลึกของการออกกำลังกายด้วยจักรยานมากพอ แต่ที่แน่ๆ เรื่องของ “เรียวขา” นี่แหละครับ ที่เป็นกำแพงสำหรับการเริ่มต้นปั่นจักรยานไม่มากก็น้อย

แต่วันนี้เรามาดูกันว่า สำหรับนักปั่นแล้ว “เรียวขา” สามารถบอกอะไรเราได้บ้าง?

ท่อนขาของนักปั่น เป็นเหมือนทั้งอุปกรณ์และอวัยวะของนักปั่น เพราะจะมีกีฬาสักกี่ชนิด ที่ผู้เล่น รู้สึกว่ากำลังรับมืออยู่กับอวัยวะชิ้นนั้นอย่งหนักหน่วง ทุกๆคนคงเคยรู้สึกกันบ้างเวลาปั่นสุดแรงน่องพาได้ แต่ยังต้องฝืนทนต่อไป วินาทีนั้น ราวกับต้องทะเลาะกับขาของตัวเอง ที่แสนจะร้อนผ่าว ปวดร้าว หรือยามตะคริวตอดแล้วตอดอีก ถามหามาตลอดทางอย่างกับไม่อยากให้เหงา ก็ยังต้องทนต่อไป ได้แต่คิดในใจว่า “ขาจ๋า ทนอีกหน่อยนะ” และยิ่งกว่านั้นสำหรับนักปั่นที่เลือดจักรยานเข้าเส้นไปแล้ว หลายๆคนคุ้นชินกับพฤติกรรมการคอยโกนขนหน้าแข้งให้เนียนเรียบ ไปกระทั่งการทำแผลหมูแดงตามส่วนต่างๆของขาที่ได้จากการล้มอย่างชำนาญ ราวกับสำเร็จวิชาชีพสายพยาบาลมาด้วยตนเอง

กล้ามขาที่สวยงาม แข็งแกร่งจากการตรากตรำพร่ำฝึกจนอ่อนล้าด้วยอินเทอร์วัลอันหนักหน่วง หรือขาเรียบลีบดูเหมือนจะไม่มีแรงของสิงห์ปั่นทนที่ผ่านร้อน ผ่านฝนมาบนสองล้อนับหมื่นๆกิโลฯ เหล่านี้เป็นดั่งปูมศิลาจารึกของเรื่องราวแต่ละคน

ในเมื่อขาดูแล้วทั้งสำคัญ ทั้งถูกใช้งานขนาดนั้น แค่ดูขาก็น่าจะพอเดาสรรพคุณการปั่นของนักปั่นแต่ละคนได้บ้าง

ขาแห้งเรียวล่ำ
นักปั่นหุ่นดี ไม่ค่อยมีไขมันพลุ้ย ชื่นชอบการปั่นระยะเวลาไม่นานมาก (1-1.5 ชม.) เรี่ยวแรงแข็งแกร่ง รีดพลังออกมาได้อย่างเต็มเหนี่ยว เช่นบรรดานักปั่นทางเรียบระยะทาง 30-50 กม. หรือพวกจอมลุยเสือภูเขา นักจะมีเรียวขาที่ ลีน ไร้ไขมัน แต่เห็นลวดลายกล้ามเนื้อสวยงาม ที่ได้จากการระเบิดพลังแรงบิดถี่ยิบบนเส้นทางท้าทาย ไม่ว่าชายและหญิง ล้วนไม่พ้นจะได้ลักษณะของเรียวขาแนว “ขาไก่” มาครอบครอง

นักรบย่อมมีบาดแผล
เรื่องของแผลกับเรื่องของขา ไม่มีคนกลุ่มไหนจะมาอยู่ด้วยกันได้มากเท่ากับนักปั่นอีกแล้ว โดยเฉพาะนักปั่นดาวน์ฮิล, เอ็นดูโร่ และบีเอ็มเอ็กซ์ เพราะกลุ่มนี้การล้มกลิ้ง ไม่ว่าจะบนทางราบหรือบนทางชันลงเขาเป็นเรื่องปกติมากๆ เรียวขาแนวนี้ นอกจากจะฟิตแอนด์เฟิร์ม ยังมีลายแทงขุมทรัพย์มองเห็นได้เป็นหย่อมๆ หรือถ้ามองหาร่องรอยอารยธรรมจากเรียวขานักปั่นทางเรียบ อาจโชคดีเจอร่องรอยขลังแนวฝีเย็บจากการผ่าตัด หรือทิวเทือกเขาปุ่มป่ำจากการล้มครั้งใหม่ด้วยความเร็วสูง แหงล่ะครับ ไม่มีใครอยากจะได้เรียวขาแบบนี้อย่างแน่นอน แต่มันก็แลกมาด้วยความสนุก สะใจ

ขาเรียวหลากสี
จะเป็นสีขาวตัดน้ำตาลเข้ม หรือสีเนื้อตัดกับดำปี๋ หรือขาวชมพูวิ่งตัดกับสีแทนเห็นเป็นเด่นชัดเจน สีตั้งแต่ข้อเท้า ท่อนขา มาจนต้นขา ดูจะมีระดับความเข้มที่แตกต่างกัน แถมยังเรียว ผอม ไม่มีร่องรอยกล้ามเนื้อหนาแน่นมากนัก ต้องพึงสงสัยได้ว่า นี่คือขาของนักปั่นสุดฟิตอย่างแน่นอน อาจจะเดาได้โดยลางๆว่าน่าจะเป็นพวกจอมอึด จอมทน ผ่านร้อนผ่านฝนมานับระยะทางได้มากมาย ไปมาแล้วหลายที่ ยิ่งสีเข้มเท่าไหร่ ก็เหมือนเป็นหลักกิโลเมตรบอกระดับความถึก ทนของนักปั่นคนนั้นได้ กลุ่มนี้ ต่อให้พรางอย่างไร ทาครีมอย่างไร ใส่ปลอกขาแค่ไหน แต่เล่นรักปั่นทนกันถึงขนาดนี้ รับรองว่า ใส่ชุดว่ายน้ำอวดเรียวขาเมื่อไหร่ เห็นลายความเข้มไล่ระดับชัดเจนแน่นอน

ขาล่ำดำป๊อกกี้
พวกนี้มักจะคล้ายๆกับกรณีด้านบน ต่างกันที่แนวทางการปั่น ที่อาจจะเป็นสิงห์นักปั่นจอมดุ เรี่ยวแรงกระทืบ กระชากเข้มข้น เรียกว่าเป็นสายบู๊ก็ว่าได้ หรือไม่ก็เป็นสิงห์สปรินท์พกไม้มาด้วยเสมอ ตีหัวเก่งเป็นที่สุด เรียวขาอาจคล้ายกลุ่มนักปั่นเสือภูเขา แต่แตกต่างที่สีเข้มตัดกันมากกว่า เพราะการปั่นเสือหมอบบนถนนมีโอกาสโดนแดดเผาโดยตรงมากกว่าเข้าแทร็คลุยทางป่าจริงจัง เจอขาแบบนี้ไปด้วยกัน คงต้องเตรียมใจว่าทริปนี้น่าจะออกแนวหนังแอ็คชั่นมันส์ระเบิดแน่นอน

ขาขาววิ้งอมชมพูเด้งดึ๋ง
ถ้าคุณเป็นเจ้าของเรียวขาแบบนี้ จงภูมิใจว่าท่านเป็นคนรักจักรยานคนหนึ่ง แม้ว่าท่านอาจไม่ใช่ขาแรง ขาโหด นักแข่ง แต่รักจักรยานพอที่จะแหกตาตื่นมาปั่นจักรยานได้ทั้งๆที่คืนวานเพิ่งไปปารืตี้สุดเหวี่ยงกันมา และหากมีโอกาสสิ่งแรกที่จะทำเมื่อหยุดพักก็คือการหาของกินเติมพลัง เรียกว่าปั่นไปเท่าไหร่ เติมไปอีกสามเท่า ในโลกนี้ไม่มีนักปั่นแนวไหนจะสำราญและเบิกบานไปตลอดทางได้แบบนักปั่นแนวนี้อีกแล้วครับ เพราะไม่ต้องซีเรียสว่าต้องเร็ว แรง ต้องถึงก่อนใคร หรือมีกำหนดเวลาเอาไว้ จะช้า เร็ว พอไปถึงก็ถือว่าสำเร็จและสนุกแล้ว ความสุขรออยู่หลังจากนั้น เมื่อได้กินของอร่อย

ขาของคุณเป็นแบบไหน? เป็นเรื่องราวขำๆ ที่เราคุ้นชินจนไม่ค่อยได้สังเกตุ แต่หากลองใส่ใจกับนักปั่นในงานที่รวมพลคนรักจักรยานดู ก็จะพบว่า ขาของนักปั่นแต่ละคน แตกต่างกันออกไป อยากได้ขาแบบไหน ต้องลงมือทำเอาเองทั้งนั้น แต่จะขาไหนก็ไม่ได้สำคัญ เพราะจะขาแรง ขาอ่อน ขากิน ขาโหด ถ้าเอาจักรยานมาจอดไว้ เราก็เป็นแค่คนที่รักในสิ่งเดียวกันเท่านั้นล่ะครับ
ที่แน่ๆ บทความนี้ มีทั้งแบบเจริญตา และแบบไม่เจริญตา เลือกกันได้ตามชอบใจครับ